Tasavvufun Oluşumunda Sünnetin Etkisi
Article Sidebar
Öz
Tasavvufun ilmîleşme ve kurumsallaşma sürecinin temelinde zühdî bir yaşantı ve tasavvuf teşekkülü sürecinde oluşan çeşitli ekoller yer almaktadır. Zühdî yaşantıyı incelediğimizde bu tarz bir hayata yönelişin sebepleri arasında Müslümanların sünnet algısındaki değişim ve dünyevileşmeye doğru kayış olduğu anlaşılmaktadır. Nitekim fetihlerle İslamiyet’in yayılması, hükmedilecek toprakların genişlemesi, farklı toplum ve kültürlerden etkiler bu süreçteki dinî düşünce ve uygulama yapısını farklı yönlere çekmiştir. Bu seküler değişimin insanın imanına, manevî dünyasına ve Allah ile olan yaşantısına engel olduğu düşüncesi, Hz. Peygamber döneminde yaşanılan İslamiyet’ten çok daha farklı bir boyut kazanmasına neden olmuştur. Yaşantıdaki bu değişim ve gelişimden dolayı sünnet algısında farklı yorumlamalar ve uygulamalar baş göstermiştir. Tasavvuf ekollerine baktığımızda ise sünnet algısındaki bu değişiklikler farklı kavram ve yöntemlere yer verilmesini sağlamıştır. Farklı algı ve yorumlar olmasına rağmen temelinin Kur'an ve Sünnete dayandığını söylemek mümkündür. Kerhî'nin fütüvvet vurgusu, Bistamî'nin marifet anlayışı, Muhasibî'nin nefs muhasebesi gibi birçok ekol ve onların düşünce sistemini oluşturan kavramların esas dayanağı Sünnet algısının tasavvuf ilminde önemini göstermektedir.
Tasavvuf ilminin başlangıç dönemi olarak adlandırılan zühd dönemi temeli Kur’an ve Sünnete dayanan, nebevî yaşantıya özlemin hayat bulduğu, masivadan yüz çevirme şeklinde canlandığı bir dönemdir. Tasavvufun teşekkülü sürecinde oluşan öncüler ve ekoller vasıtasıyla sistematikleşmeye başlayan tasavvuf; ashabın ve sonrasında gelen din büyüklerinin dini anlayış ve yaşayışlarını temel alırken esas manada kaynaklığını Hz. Peygamber’in manevî yaşantısından, kalbî eğitiminden almaktadır. Dünyevileşmenin önünde dinin bâtınî yönüne verdiği önem ve ihtimam yatmaktadır. Bâtinî yöne ağırlık veren tasavvuf, tasavvuf mekteplerinin rehberliğinde ilmîleşme ve kurumsallaşma yolunda gelişmelere düçar olmakta ve bunun temelini Peygamber Efendimiz ’in (sav) kul peygamber olarak gösterdiği yaşam tarzı oluşturmaktadır. Tasavvuf ekollerinin sahip olduğu sünnet algısı farklı perspektiflerden ele alınarak konu ve kavramlar üzerinden tasavvuf ilminin anahtarlarını bize verecektir.
Bu makalemizde tasavvuf ekollerinin temelindeki sünnet anlayışının kavramsal ve pratik olarak ele alınabilmesi için sünnet ve zühd anlayışının paralelliğine, zühd döneminin oluşmasında ve insanların manevî, içsel yolculuğuna dönmesinde, dünyadan uzaklaşarak dinin ruhî boyutunu öncelemesinde ki sünnet algısına yer verirken, tasavvuf öncülerinin temellendirdiği sistemlerini hadis-i şerifler ve sufîlerin sözleriyle birlikte ele alarak aktarma gayretinde olacağız. Tasavvuf ilminin teşekkül sürecindeki ekollerin içerik ve sistematiğinden bahsederek konuyu açıklayacağız.
Referanslar
Ateş, Süleyman. Cüneyd-i Bağdadî: Hayatı, Eserleri, Mektupları. İstanbul: Yeni Ufuklar, 2017.
Buhârî, Ebû Abdullah Muhammed b. İsmail, Sahîh-i Buhârî 1-631; el-Kütübü’s-Sitte, (Mevsûatü’l-Hadîs eş-Şerîf içinde, Haz. Sâlih b. Abdülazîz) Dâru’s-Selâm, Arabistan, 2000.
Cebecioğlu, Ethem. Tasavvuf Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Ağaç Kitapevi, 2009.
Cebecioğlu, Ethem. Tasavvuf Klasikleri. İstanbul: Erkam Yayınları, 2010.
Çubukçu, Hatice. “İslam Tasavvufunda Hz. Ebû Bekir’in Yeri”. Akademik Bakış Dergisi 66 (2018): 412-429.
Demirli, Ekrem. “Tasavvuf Araştırmalarında Dönemlendirme Sorunu: Din Bilimleri ile Metafizik Arasında Tasavvufun İlim Olma Mücadelesi” Nazariyat: İslâm Felsefe ve Bilim Tarihi Araştırmaları Dergisi 2, no. 4 (2016): 1-29.
Ebû Dâvûd es-Sicistânî, Süleyman b. Eş’as b. İshak el-Ezdî, Sünen-i Ebû Dâvûd, 1223-1608; el-Kütübü’s-Sitte, Mevsûatü’l-Hadîs eş-Şerîf içinde, Haz. Sâlih b. Abdulazîz. Arabistan: Dâru’s-Selâm, 2000.
Erginli, Zafer. “Muhasibî”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. Erişim: 21 Mayıs 2021. https://islamansiklopedisi.org.tr/muhasibi
Erginli, Zafer. Metinlerle Tasavvuf Terimleri Sözlüğü. Trabzon: Kalem Yayınevi, 2006.
Hanbel, Ahmed ibn. Kitabü’z Zühd. çev. Mehmet Emin İhsanoğlu, İstanbul: İz Yayıncılık, 2019.
Isfahani Ebu Nuaym el-, Hilyetu’l Evliyâ. çev. Hasan Yıldız, Hüseyin Yıldız. İstanbul: Ocak Yayınları, 2015.
İbn Mâce, Ebû Abdullah Muhammed b. Yezîd er-Rebeî el-Kazvinî, Sünen-i İbn Mâce; el-Kütübü’s-Sitte. Mevsûatü’l-Hadîs eş-Şerîf içinde, Haz. Sâlih b. Abdulazîz. Arabistan: Dâru’s-Selâm, 2000.
Kandahlevî, M. Yusuf. Hayatu’s Sahabe. çev. Mehmet Karabulut ve Cengiz Yağcı. İstanbul: Huzur Yayınları, 2021.
Kara, Mustafa. “Ebu’l Hüseyin en Nurî”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. Erişim: 22 Mayıs 2021. https://islamansiklopedisi.org.tr/ebul-huseyin-en-nuri
Kara, Mustafa. Din Hayat Sanat Açısından Tekke ve Zâviyeler. İstanbul: Dergâh Yayınları, 2017.
Köle, Bekir. “Tasavvuf Perspektifinde Fütüvvetin Anlam Boyutu”. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 43 (2015): 330-361.
Kur’ân Yolu. Erişim: 20 Mayıs 2021. https://kuran.diyanet.gov.tr
Kuşeyri, Abdulkerim. Tasavvuf İlmine Dair Kuşeyri Risalesi. çev. Süleyman Uludağ. İstanbul: Dergâh Yayınları, 2019.
Küçük, Hülya. Ana Hatlarıyla Tasavvuf Tarihine Giriş. İstanbul: Ensar Neşriyat, 2019.
Muhâsibî, Ebu Abdullah Haris el. Er-Riâye li Hukûkillak Kalb Hayatı. çev. Abdulhakim Yüce. İstanbul: Işık Yayınları, 2012.
Müslim, Ebu”l-Hüseyin el-Kuşeyri en-Nisâbûrî Müslimb. el-Haccâc, Sahîh-i Müslim; el-Kütübü’s-Sitte, Mevsûatü’l-Hadîs eş-Şerîf içinde. haz. Sâlih b. Abdülazîz. Arabistan: Dâru’s-Selâm, 2000.
Özköse, Kadir. “Zühd ve Sûfîlerin Zühde Yükledikleri Anlam Tasavvufta Dünyevileşmeye Tepkisel Yaklaşım”. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 4, no. 1 (2002): 175-194.
Sülemî, Ebu Abdurrahman es. İlk Zâhid ve Sûfîler Tabakâtu’s Sûfiyye. çev. Abdurrezzak Tek. Bursa: Bursa Akademi, 2018.
Şeker, Necmettin. “Hadislerle Temellendirilen Tasavvufî Haller”. Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 2 (Ekim 2012): 119-147.
Tek, Abdurrezzak. Tarihi Süreçte Tasavvuf ve Tarikatlar. Bursa: Bursa Akademi, 2020.
Tirmizî, Ebû İsa Muhammed b. İsa b. Sevre es-Sülemî. Sünen-i Tirmizî, el-Kütübü’s-Sitte. Mevsûatü’l-Hadîs eş-Şerîf içinde. haz. Sâlih b. Abdülazîz. Arabistan: Dâru’s-Selâm, 2000.
Uludağ, Süleyman. “Cüneydiyye”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansikolopedisi. Erişim: 23 Mayıs 2021. https://islamansiklopedisi.org.tr/cuneydiyye
Uludağ, Süleyman. Bayezid-i Bistâmî. Ankara: TDV Yayınları, 2020.
Uludağ, Süleyman. Cüneyd-i Bağdadî. Ankara: TDV Yayınları, 2020.
Uysal, Muhittin. Tasavvuf Kültüründe Hadis. İstanbul: Ensar Neşriyat, 2012.
Vassâf, Osmanzade Hüseyin. Sefîne-i Evliya. çev. Mehmet Akkuş, Ali Yılmaz. İstanbul: Kitabevi, 2015.
Yıldırım, Ahmet. “Tasavvufun Kaynağı Olarak Hadis”, Hadis ve Siyer Araştırmaları: Hadith and Sira Studies 4, no. 2 (2018): 51-70.
Yılmaz, Hasan Kâmil. “Tasavvufi Açıdan Ashab-ı Suffa”. Tasavvuf İlmî ve Akademik Araştırma Dergisi 3, no. 7 (2001): 9-31.
Yılmaz, Hasan Kâmil. Tasavvuf Klasikleri. İstanbul: Erkam Yayınları, 2014.
Yılmaz, Ömer. Geçmişten Günümüze Tasavvuf ve Tarikatlar. Ankara: Akçağ Yayınevi, 2019.
Yunus Emre. Yunus Emre Divanı. İstanbul: H Yayınları, 2020.