BİLİMSEL TEFSİR BAĞLAMINDA KUR’AN TEFSİRİNDE MEYDANA GELEN DEĞİŞİMLER: KUR’AN YOLU VE TEFSİR-İ KEBÎR ÖZ MUKAYESESİ
Article Sidebar
Öz
Kur’an, bir çağa değil bütün çağlara indirilmiş evrensel bir kitaptır. İnsanın anlam dünyası, çevresine ve zamanına göre şekil almaktadır Bu yüzden Kur’an’ın hitap ettiği insan O’nu sahip olduğu zihni çerçeveye göre anlamlandıracaktır. İnsan, bulunduğu zamanın ve bağlamın şartlarından etkilenmektedir ve insanların kavram dünyası da bu olanaklar doğrultusunda gelişmektedir. Dolayısıyla 10. yüzyılda yaşamış bir insan ile 21. yüzyılda yaşayan bir kişinin, anlam ve algı dünyalarında farklılıklar söz konusu olacaktır. Çünkü her insan yaşadığı dönemin şartları içerisinde düşünür. Bu durumda Farklı zamanlarda yaşayan insanların, Kur’an’ı anlama çabasının farklı sonuçlar doğurması da kaçınılmazdır. Kur’an’ın emel amacı hidayettir ve bu yüzden, üzerinde gözlem ve tefekkür edilmek üzere içerisinde evren, insan, diğer canlılar ve doğa olayları gibi pek çok konuya da yer verilmektedir. Bu bahisler ise Kur’an’ın anlaşılmasında dönemsel olarak farklı yorumlara yol açan konulardandır. Mesela, Kur’an’ın indiği dönemden bugüne kadar evrene ve içindekilere dair birçok araştırma yapılmış ve pek çok yeni bilgiler keşfedilmiştir. Bu yeni bilgiler ve insanlara sağladığı yeni ufuk, Kur’an’da bazı âyetlerin yeniden yorumlanmasına sebep olmuştur. Bu yorumlar, âyetlere kimi zaman yeni anlam kapıları açmış, kimi zaman ise dönemin insanına âyetlerin daha iyi anlaşılmasını sağlamıştır. Örneğin, “göğe çıkarken nefes darlığı yaşanılması” ile ilgili âyet geçmişte sadece mecazi olarak yorumlanırken bugün Kur’an’ın mucizeliğine delalet eden bir bilimsel keşif olarak açıklanmaktadır.
Referanslar
Ahmed Ömer Ebu Hacer. Tefsirü’l İlmi li’l Kur’ân fi’l Mizan. 1 Cilt. Daru’l Kutbe,1991.
Ateş, Abdurrahman. “Geçmişten Günümüze Bilimsel Tefsir Okulu”. Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi 4 (2012).
Alemdar, Yusuf. Kur’an-Astronomi İlişkisi. İstanbul: Rağbet Yayınları, 1. Basım, 2012.
Birışık, Abdülhamit. “Müfessir”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 31/498-500. Ankara: TDV Yayınları, 1989.
Dorman, Emre. Modern Bilim: “Tanrı Var”. İstanbul: İstanbul Yayınevi. 15. Basım, 2018.
Karaman, Hayreddin. Kur’an Yolu: Türkçe Meal ve Tefsir. 5 Cilt. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı, 2. Basım, 2007.
Kocabaş, Şakir. Kur’an’da Yaratılış. İstanbul: Küre Yayınları, 2003.
Kurtubi, Ebû Abdillah Muhammed bin Ahmed b. Bekr. el-Câmi Li Ahkâmi’l-Kur’ân, 24 Cilt. Beyrut: Müessesetü’r risâle, 2006.
Mevdûdî. Tefhimu’l Kur’an. çev. Yusuf Karaca, Ali Ünal, Nazife Şişman. 7 Cilt. İstanbul: İnsan Yayınları, 1986.
Mukâtil bîn Süleymân. Tefsir-i kebîr. çev. Beşir Eryarsoy. 4 Cilt. İstanbul: İşaret Yayınları, 1. Basım, 2017.
Mukâtil bin Süleymân, Tefsirû Mukâtil b. Süleymân. Kahire: el-Hey'etü'l-Mısriyyeti'l-Amme li'l-Kitab, 1979.
Polatoğlu, Özay. Kur’an ve Bilim Işığında İnsan Olurken. İstanbul: Çıra Yayınları, 1. Basım, 2019.
Taberî, Ebû Ca’fer Muhammed b. Cerîr. Câmi’ul-beyân An Te’vîli Âyi’l Kur’ân. 25 Cilt. Kahire: Dâru Hicr, 2001.
Taslaman, Caner. Kur’an Hiç Tükenmeyen Mucize. İstanbul: İstanbul Yayınevi, 7. Basım, 2004.
Taşkınçay, Pelin. Allah, Bilim ve Kur’an. Ankara: Krp Yayıncılık. 1. Basım, 2018. Yazır, Muhammed Hamdi. Hak Dini Kur’an Dili. 10 Cilt. İstanbul: Zehraveyn. Yıldırım, Zeki. “Enbiya 30 Ekseninde Evrenin Oluşumu”. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 39 (2013): 48-76.
Yüksel, Emrullah. “Evrenbilimine İlişkin Bazı Kur'an Öğretileri”. Journal of Istanbul University Faculty of Theology 2 (Nisan 2012): 7-13. Zehebî, Muhammed Hüseyin, et-Tefsîr ve’l-müfessirûn, Mısır: 1976.